Choć zachowany fragment dawnego Dworcа Marchijskiego ma dziś ograniczoną wartość — jako efekt jego stopniowej rozbiórki i utraty funkcji jeszcze przed II wojną światową — jego obecność pozostaje istotnym śladem historii tego miejsca.
Dlatego jednym z kluczowych założeń projektu jest zachowanie, uporządkowanie i czytelna ekspozycja reliktu, w sposób integrujący go z nową zabudową mieszkaniową i współczesnym kontekstem urbanistycznym.
W tym celu:
- ✔ Zachowano kluczową oś widokową od Podwala To historyczna perspektywa, która niegdyś eksponowała monumentalną fasadę dworca. Nowa zabudowa została ukształtowana tak, aby wzmocnić tę percepcję i prowadzić wzrok ku zabytkowemu fragmentowi.
- ✔ Zaplanowano sekwencję widoków z poziomu pieszego i komunikacji miejskiej
- ✔ Wprowadzono zasadę kontrolowanej wysokości i odsunięcia zabudowy
Dzięki temu relikt pozostaje czytelny, a nowa architektura tworzy dla niego współczesną, elegancką ramę.
To dokładnie te działania, które we współczesnej urbanistyce stosuje się dla ochrony dziedzictwa w przestrzeniach bogatych w nowe inwestycje.